کد خبر :
885
انتشار :
10 - اردیبهشت - 1404
تنگستان در حاشیه؛ بی‌عدالتی در توسعه یا مدیریت ناکارآمد
به قلم :پیمان خضری
خبر تعطیلی بخشی از پروژه راه‌آهن بوشهر-شیراز-عسلویه در شهرستان تنگستان بار دیگر زخم کهنه «محرومیت سیستماتیک» این منطقه را آشکار کرد. این پروژه ملی که قرار بود موتور محرکه توسعه در استان بوشهر باشد، اکنون به نمادی از بی‌تدبیری و نادیده‌گرفتن مناطق کمتربرخوردار تبدیل شده است.
مدیریت شکننده یا بی‌توجهی ساختاری؟
عدم تعدیل قراردادها: ادعای پیمانکار مبنی بر «غیراقتصادی» بودن قرارداد منعقدشده در سال ۱۳۹۷ و ناکارآمدی تعدیل، نشان‌دهنده ضعف در پیش‌بینی شرایط تورمی و نظارت بر اجراست. آیا دستگاه‌های ناظر در این سال‌ها پاسخگو خواهند بود؟
سکوت رسانه‌ای: تعطیلی پی‌در‌پی پروژه‌های تنگستان (از سیمان تا گچبرگ و شهرک صنعتی) بدون واکنش جدی رسانه‌های ملی، گواهی بر «تبعیض در پوشش خبری» است.
تنگستان؛ قربانی دوراهی سیاسی یا جغرافیایی؟
قطعات سخت‌گذر: با وجود پیشرفت فیزیکی تنها ۳۵٪ در قطعات ۱۰ الف و ۱۰ ب (با ۲۱ پل و ۱۱ تونل)، آیا انتخاب مسیرهای دشوار بدون تامین مالی و فنی کافی، تصمیمی کارشناسی بوده یا صرفاً سیاسی؟
توقف نیمه‌کاره: اجرای تنها ۲ پل و ۱ تونل پس از ۶ سال، نه‌تنها توسعه‌نیافتگی را تداوم بخشیده، بلکه اعتماد عمومی را نیز تخریب کرده است.
پیامدهای فراتر از یک پروژه
تشدید محرومیت: تعطیلی این پروژه، فرصت‌های اشتغال و رونق منطقۀ محروم تنگستان را نابود می‌کند.
سوال کلیدی: آیا این روند، الگویی عمدی برای حاشیه‌نشینی مناطق خاصی از کشور است؟
تعطیلی پروژه راه‌آهن تنگستان تنها یک «شکست مدیریتی» نیست، بلکه «اعتراف به ناکارآمدی نظام برنامه‌ریزی منطقه‌ای» است. ضروری است:
مجلس و دیوان محاسبات به بررسی علل واقعی تعطیلی پروژه و نقش دستگاه‌های مربوطه بپردازند.
-رسانه‌ها با رصد مستمر، از تبدیل تنگستان به «نمونۀ ی بی‌عدالتی» جلوگیری کنند.
دولت فعلی با بازنگری فوری در قراردادها و تامین منابع، مانع از تثبیت تصویر «توسعه نامتوازن» شود.
«تنگستان» امروز نه‌تنها نیازمند «دریافت» توجه است، بلکه مستحق «پرسشگری» درباره علل تداوم محرومیتش است. آیا کسی پاسخگو خواهد بود؟
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط پایگاه خبری نگین جم در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
پاسخ به :