کنشگری اجتماعی بدون پشتوانه تحلیلی

پروین تاج محمدی

۴۰۳/۲/۲۸

 فضای مجازی می‌تواند ابزار آگاهی‌بخشی باشد، اما وقتی کنشگر به‌جای استدلال، به لایک و فالوئر چشم می‌دوزد، به محل ابتذال بدل می‌شود. خشم و احساسات سطحی در این فضا جذابیت دارند و موج واکنش‌های سریع می‌سازند. کنشگر هم برای حفظ مخاطب، تندتر و متفاوت‌تر می‌شود تا جایی که شهرت مجازی هدف اصلی‌اش می‌گردد.پدیده کانال های خبری محلی و کشوری نمونه هایی از کنشگران مفسر هیجانی هستند.و البته مطلقا خیر. اینجا دیگر تحلیلگر منتقد به «مفسر هیجانی» تبدیل می‌شود. 

خشم در کنشگری گاهی طبیعی است، اما بدون پشتوانه تحلیلی، مخرب می‌شود.بسیاری از کنشگران مجازی که خود را سردمدار جریان‌های انتقادی معرفی می‌کنند، از بطن جامعه و مسائل حکمرانی دورند و شناختی دقیق از سازوکارهای قدرت، تصمیم‌گیری، و الزامات امنیتی و بین‌المللی ندارند. آن‌ها به‌جای تحلیل جامع، مسائل کلان را به «پیامدهای اجتماعی» تقلیل می‌دهد. جامعه به کنشگرانی نیاز دارد که با آگاهی و اخلاق، به‌دور از جنجال، عمل کنند. این مهم بدون مطالعه عمیق و شناخت ساختار سیاسی و اجتماعی ایران ممکن نیست. تکاپوی حقیقی برای اصلاح، با عمق و پختگی به‌دست می‌آید، نه با غوغاگری و تهی از استدلال های دقیق.کنشگری سیاسی، اگر درست انجام شود، می‌تواند موتور محرک تحول و تغییر سازنده در جامعه باشد؛ اما وقتی از مسیر اصیل خود خارج می‌شودو به چیزی تبدیل می‌شود که می‌توان آن را «ابتذال کنشگری سیاسی» نامید. ابتذال یعنی سقوط از شأن والا به مرتبه‌ای نازل‌تر. در کنشگری سیاسی، این اتفاق زمانی می‌افتد که ظواهر بر حقیقت غلبه کند این روند شاید در ابتدا با نیت خیر شروع شود، اما به‌مرور تحت تأثیر امواج فضای مجازی، از مسیر اصلی خارج میشود. یکی از ریشه‌های ابتذال، نبود چارچوب فکری روشن است. کنشگر جدی باید پیش از ورود به میدان، موضعش را مشخص کند: از چه مکتبی دفاع می‌کند؟ نظام ایده‌آلش چیست؟ مرزهای نقد و حمایتش کجاست؟ این شفافیت لازم نیست قطعی باشد، اما باید نسبی و قابل فهم باشد. جامعه ایران با ترکیب دینی-ملی، تنوع قومیتی و شکاف نسلی، پیچیده‌تر از آن است که در چارچوب‌های ساده جا شود. متأسفانه برخی کنشگران، به‌جای تحلیل چندوجهی، به تقلیل‌گرایی روی می‌آورند و همه چیز را با مدل‌های سطحی اجتماعی توضیح می‌دهند..

تحلیلگران هیجانی برای جذب مخاطب و فالوئربیشتر،با بکارگیری ادبیات مملو از خشم و سرشار از مبالغه های اجتماعی و سیاسی در پلتفرم های مختلف،جمعیت کثیری از مخاطبین ناآگاه به اصل محتوا را

جذب نموده ، و در نتیجه موجب مسمومیت فضای ملی جامعه میگردد.سواد رسانه را باید از ضروریات محتوای درسی آموزش و پرورش قلمداد نمود.

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط پایگاه خبری نگین جم در وب سایت منتشر خواهد شد

پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد

پاسخ به :